Widzę, jak odchodzisz.

Widzę Cię na naszej przystani, samego. 
Chciałabym podejść, ale boję się tego.
Boję się spojrzeć Ci w oczy i zobaczyć,
W jaki sposób po latach na mnie patrzysz.
Obawiam się uśmiechu, płaczu i złości, 

Bo nie wiem, co dziś na Twej twarzy zagości.
Czy przyjmiesz mnie z otwartymi ramionami, 
A ja będę oblewać Twe ramię łzami? 
Czy odpędzisz mnie bolesnym ruchem ręki,
A moje serce rozpadnie się na strzępki? 
Teraz dopiero zaczynam to rozumieć, 
Że ja nie potrzebowałam się wyszumieć. 

Ale już za późno, widzę jak odchodzisz
I choć mnie widziałeś, wzrokiem wciąż gdzieś błądzisz...

Na­miętność źle zno­si rozczarowania.Cóż może być bar­dziej upo­karzające­go od od­kry­cia, iż obiekt naszej miłości nie jest jej wart? - Jeanette Winterson